Er zijn mogelijkheden om op een andere manier dan door middel van een toetsenbord te schrijven. Het is niet moeilijk er één meteen te noemen: de pen. Over dit schrijfinstrument en de uitvoeringsvarianten ervan wil ik het nu niet hebben. Ik hanteer een pen doorgaans om even iets op te schrijven of aantekeningen te maken, veelal om het later ter ondersteuning van mijn geheugen te gebruiken.
De andere mogelijkheden die ik bedoel betreffen het gebruik van spraak. Zo kan ik eenvoudig op mijn iPhone en op mijn iPad een symbooltje van een microfoon aanraken en daarna woorden inspreken die direct op het scherm van het gehanteerde apparaat verschijnen. Dat gaat niet altijd volledig perfect, maar met oefening in goed articuleren en het corrigeren van fouten in de tekst komen uiteindelijk goede resultaten tot stand.
Het werkt eenvoudig, ligt binnen mijn handbereik en toch maak ik er geen gebruik van. Waarom niet?
Ik probeer mijzelf op dit punt te analyseren. Dan kom ik al direct bij het gegeven dat ik niet gewend ben teksten in te spreken. Dat mag zo zijn - houd ik mijzelf voor -, maar dat maakt het niet onoverkomelijk het te gaan doen en vol te houden. Zo zal niet alleen gewenning ontstaan, er zal zich ook vaardigheid ontwikkelen. Ik zal er dus handig in worden en waarschijnlijk het stadium bereiken dat het mijn voorkeurswijze van schrijven is geworden. Dat is dan mooi. Ik werk al schrijvend beter en mijn teksten komen in een rapper tempo tot stand.
En toch stuit ik bij mijzelf op schroom. Wat is er dan aan de hand? Waarom wil ik niet werken naar zo'n aantrekkelijke wijze van schrijven? Ik denk te moeten toegeven dat ik vrees door in te spreken tot een schrijfstijl zal geraken die ik niet fraai vind.
Maar wellicht zeur ik, laat ik mij hinderen door een vorm van koudwatervrees en houd ik mijzelf af van een manier van werken die uiteindelijk goed bij mij past. Ik moet maar gewoon aan de slag gaan met een laconieke houding. Waarom niet?
10 augustus 2016, Jaap van der Hoest
***
terug naar de inhoudsopgave
terug naar de beginpagina van Pointe
terug naar de beginpagina van de website