TOEN NOG

een gedicht van Jaap van der Hoest

Gelig licht, gloeiend de lampen
in een schoolgebouw, verleden
rond mooie bollen, beschenen
Lyceum-jaren van 12 tot 16.

Lager was de school niet meer.
Talen openden in ruimte, in tijd.
Rekenen werd denken, formules.
Op een wazig bord was alles krijt.

Op weg naar en beschermd tegen
een wereld, een maatschappij. Hoe?
Gelig licht, gloeiend de lampen
in een schoolgebouw, toen nog.

Rust straalde, ontdonkerde gangen,
gaf klassen adem in samen weten.
Bollen gloeiden, rond en ingetogen.
Die lampen zijn nu slecht: het milieu.