een gedicht van Jean Bos
Dit is het noorden waar de zon niet schijnt.
Zuid, oost en west zijn op de vlucht geslagen;
De tijd raakt elk gevoel van schijnsel bijster.
Dit is het noorden waar wel sterren staan.
Dat komt het nacht'lijk duister zeer ten goede,
Maar dagen plooien terug, de hemel krimpt.
Dit is het noorden waar de wind regeert,
Die koud en hard als staal zijn scepter zwaait,
Uitdagend en met maling aan fatsoen.
Maar dan verrast één enk'le ster het Oosten,
Het kiemen van een nieuw ontvangen dag
Die steelsgewijs de hemel openvouwt.