Tweede hoofdstuk
een verhaal van Yves Taffin
Een paar nummers geleden las u in Pointe het eerste hoofdstuk van deze novelle die vorig jaar een derde prijs kreeg voor het SYNOPSIS en de PITCH in de SchrijversOnline-Wedstrijd
"ESPRESSO BOOK MACHINE MICROSCHRIJFWEDSTRIJD".
Deze novelle is inmiddels bijna klaar.
Hierbij trakteer ik u op het Tweede Hoofdstuk
Tim, laatstejaars Humane Wetenschappen, ontdekt bij toeval op het internet een trailer van een hardcore pornofilm, waarin tot zijn niet geringe verbazing, zijn lerares Nederlands, Samantha V., een hoofdrol speelt.
Wat zal hij doen met deze informatie?
Eerst polst hij Dagmar, zijn stiefzus. Deze echter ziet een openbaarmaking niet zitten, maar nog minder het plan van Tim om er zijn lerares mee te confronteren.
Toch zet hij door.
In onderstaand hoofdstuk kan u lezen hoe die confrontatie verloopt.
Wanneer er die woensdagmiddag rond vijf uur bij je wordt aangebeld, schrik je niet alleen, je krijgt ook meteen een naar gevoel. Het is niet enkel dat er rond deze tijd niet gauw iemand bij jou aan de bel hangt, het is… hoe zal je het zeggen! Het is een gevoel. Niets meer, maar ook niets minder. En gevoelens bedriegen je nooit, heb je geleerd. Telkens je die in je leven negeerde, betaalde je er achteraf een serieuze, meestal veel te hoge prijs voor. Waarom zou het dit keer anders zijn!
"Hallo?" roep je licht onzeker door de deurtelefoon.
"Mevrouw Samantha?" klinkt een jonge mannenstem aan de andere kant.
"Euh… ja. Wie is dat, als ik vragen mag?"
"Het is Tim, Mevrouw. Tim van de Zesde Humane."
Wat moet die hier, denk je verrast.
Het gebeurt maar zelden dat leerlingen je aan huis bezoeken. Trouwens, een te vrijpostige omgang tussen leerkrachten en leerlingen wordt door de directie van Sint-Héléna ten zeerste afgeraden. En wat jou betreft is deze richtlijn zeker niet onterecht. Daarbij, die Tim, daar is toch niets mee. Om eerlijk te zijn: je kent hem niet eens zo goed. Een onopvallende jongen, meestal met alles in orde, doet zijn best. Voor de rest: met de hakken over de sloot is kennelijk voldoende voor hem, als je het goed voor hebt. Zoals trouwens voor de meeste leerlingen hier in deze provinciestad, waar ambitie toch altijd met een scheef oog wordt bekeken. Het overgrote deel van deze jongens en meisjes komt uit niet onaardige tot goed gesitueerde families. Ligt hun bedje al niet gespreid, dan weten ze toch min of meer welke richting hun doorsnee leven zal inslaan.
"Wat… wat wil je, Tim?" vraag je botter dan je bedoelt.
"Ik moet u even iets laten zien, Mevrouw," zegt de jongeman beleefd maar zelfzeker. "Laat u me even boven komen? Het duurt maar een minuutje."
Het nare gevoel wordt alleen maar sterker nu. Hoewel er geen aanwijzing is dat de jongen iets kwaad in de zin heeft, toch kun je jezelf niet van de indruk ontdoen dat wat hij je absoluut wil laten zien, geen goed nieuws voor jou betekent.
"Okay, Tim," zeg je nog licht aarzelend. "Een minuutje dan. Al hoef ik je niet te zeggen dat ik dit soort onaangekondigd bezoek niet echt op prijs stel."
"Dat weet ik, Mevrouw. Het zal echt niet lang duren. Ik beloof het."
"Okay. Heel kort, Tim.’
Je drukt op de knop van de deurontsluiter.
Als je even later je appartementsdeur opent, staat de wat slungelige jongen in witte slobbertrui en met donkerblauwe baseballpet voor je.
"Goeiemiddag, Mevrouw Samantha," zegt hij beleefd; iets TE beleefd, naar je zin.
"Wat is er nu zo dringend, Tim?" vraag je licht geïrriteerd, hopend op deze manier je autoriteit als leerkracht toch een beetje te handhaven.
"Ik zal het u even laten zien, Mevrouw Samantha."
Hij haalt een USB-stick tevoorschijn:
"Hierop staat het."
"Wat staat daarop? Iets over mijn lessen, of… de voorbije examens?"
"Neen mevrouw, niet over de lessen die wij… van u… Maar wel iets, enfin, iets wat wij op deze school kennelijk van u nog niet wisten." Hij grijnst veelbetekenend.
Intuïtief gaat er je een licht op, en je voelt je maag samentrekken zodat het lijkt of de vloer onder je voeten beweegt. Dit zal toch niet waar zijn, zeker!
Je slikt in een poging tenminste je zelfbeheersing te bewaren. Maar het lijkt nu al een verloren strijd. De ander observeert je nauwlettend en heeft meteen in de gaten dat jij je in het defensief weet gedwongen. Veel goeds belooft dat niet.
"Kom, waar is je laptop?" zegt hij, ongemerkt de controle overnemend. Want, heb je dat goed gehoord, Samantha? Zei hij: ‘je laptop’ en niet ‘uw laptop’?
"Euh… kom mee, Tim."
Op fluwelen benen loop je hem voor: het kleine appartement in. Je hart bonst in je keel. Maar je hebt weinig andere keus dan dit te ondergaan. Ondertussen denk je koortsachtig na. Op het eerste gezicht heeft het er niet de schijn van dat je veel ontsnappingswegen geboden zijn.
Je klapt de laptop open en Tim buigt zich naar voor terwijl hij de stick in één van de USB-poorten steekt. Even later opent het bestand zich, en warempel daar komen ze: de gevreesde beelden.
Na een kleine halve minuut kijkt de knaap grijnzend opzij.
"Ziet u, Mevrouw Samantha, wat ik u zo dringend wilde laten zien!"
Je oren suizen, en waarschijnlijk ben je zo wit als een doek geworden.
"Ja, Tim," antwoord je bijna onhoorbaar. "Ja, ik zie het."
Eerst had je je nog voorgenomen alles staalhard te ontkennen. Het kon zo’n beetje iedere donkerblonde vrouw zijn die op jou geleek maar met lang haar die daar dat nummertje hardcore porno opvoerde. Maar heeft het zin te ontkennen? Er zou als gevolg van deze ontdekking op de één of andere manier toch een heksenjacht uitbreken. En bewijzen tegen jou zouden ze wel ergens vinden. Je ziet het met die trailer. Zonder dat je het maar vermoedde, is die blijkbaar al die tijd op het internet blijven rondzwerven. Uiteindelijk, hoe kan het ook anders, botst er dan een gast als die Tim op.
Misschien zijn er nog wel meer van die filmpjes in omloop.
Niet erg slim van je om dat deel van je verleden te verzwijgen toen je hier in Meervoorde solliciteerde. Maar had je het spontaan opgebiecht, dan was je waarschijnlijk nooit aangenomen.
En wat nu! Het is voldoende dat deze kerel dit filmpje op zijn Facebook-pagina en/of op Youtube post, en de poppen gaan dansen. Nog een geluk dat hij er onmiddellijk mee bij jou is gekomen. Nu is er misschien nog mogelijkheid de schade te beperken. Tenminste, dat is toch wat je in stilte hoopt!
De knaap kijkt je indringend aan en vraagt:
"Je ontkent het dus niet, Mevrouw Samantha?"
"Ontkennen zal wel niet veel zin hebben, zeker?
Hij grijnst.
Je probeert je te vermannen, en terwijl het filmpje verder loopt, kijk je hem zo uitdrukkingloos mogelijk aan en vraagt:
"Heb jij dit alleen ontdekt, Tim? Ik bedoel…"
"Ja, mevrouw. Ik was toevallig op de computer aan het surfen, en toen kwam ik op een Nederlandse pornosite. Ik klikte willekeurig een trailer aan, en ik moet zeggen, ik viel haast van mijn stoel toen ik jou daar zo bezig zag."
"Wie is er verder nog op de hoogte hiervan?" vraag je iets gretiger dan je wilde.
Hij lacht.
Lacht hij je uit?
"Dat wil je wel weten, hé?"
"Tuurlijk. Dat begrijp je toch."
"Enkel Dagmar, mijn stiefzus weet hiervan."
Ai, het geheim is al gedeeld, en dus geen echt geheim meer.
"Kan zij zwijgen?"
"Mmmm… als ik het haar vraag."
Hier kom je natuurlijk geen millimeter mee verder. Nog maar eens vissen?
"Hoe is jouw relatie met je stiefzus, Tim?"
"Bwah, dat mag gaan, Mevrouw Samantha. Samen met mijn vader en haar moeder wonen we sinds een jaar of vier in de tuinwijk hier. We kennen elkaar dan ook… vrij goed, moet ik zeggen."
"Je kunt haar vertrouwen, denk je?"
Ondertussen ben je gaan zitten op de enige driezit die je iedere avond omvormt tot niet al te comfortabel eenpersoonsbed.
"Dat geloof ik wel."
Je zucht zo onhoorbaar mogelijk. Het filmpje is intussen afgelopen. Tim haalt de stick uit je laptop, gaat ongevraagd naast je zitten en kijkt je aan.
"En?" Vraagt hij.
Je hart bonst in je keel. Het is wel duidelijk dat dit ettertje eieren wil voor zijn geld. Je probeert je echter van de onnozele te houden.
"En wat, Tim? Ik heb toch gezegd dat ik het niet ontken. Goed, als je het uit mijn mond wilt horen. Kort na het weggaan van mijn man, heb ik… een poosje geacteerd in dit soort films, ja. Ik zat toen financieel volkomen aan de grond met een berg door hem achtergelaten en door mij verplicht te betalen schulden. Het was op dat moment de enige manier om de rekeningen snel betaald te krijgen, snap je? Ik heb het nooit gedaan omdat ik het fijn vond, hoor!"
"Nee?"
"Absoluut niet. Maar goed, zeg nu wat je van me verlangt in ruil voor je discretie. Ik mag daar toch wel op rekenen, niet?"
Tim reageert niet onmiddellijk. In plaats daarvan legt hij een hand op je knie, en kijkt je nog maar eens doordringend aan.
Op dit moment prijs je je gelukkig dat je sinds het einde van je porno-activiteiten alleen nog jeans en andere broeken draagt. Je hebt je in die tijd gewoon te vaak moeten optutten in allerlei sexy onder- en boven-kleding, waarvan het meeste trouwens al uit moest in de eerste halve minuut dat er gedraaid werd. Je weet zelfs zeker dat je niet één rokje of jurkje in je kleine kleerkast hebt hangen, en al zeker geen sexy lingerie. Zolang er geen liefde is in je leven, is wat jou betreft het praktische (jeans, sportondergoed en –kousen) voldoende en bovendien… veilig.
"Lieve mevrouw Samantha," zegt hij. "Je begrijpt dan toch dat ik iets terugwil voor mijn euh… discretie, zoals jij dat noemt."
"Daar ga ik van uit, ja," zeg je, het hoofd licht buigend. En je voegt eraan toe: "Al denk ik wel dat jij een serieuze gast bent, en niet gaat profiteren van deze situatie."
"Mmmm…"
"En beste Tim, je moet me even de tijd geven."
"Tijd geven?"
"Ja. Want weet je, je overvalt me hiermee. Tot daarnet was ik er immers van overtuigd dat ik dat gedeelte van mijn leven volledig achter me had gelaten. Ik heb er alles aan gedaan om hier in jullie gemeente een nieuw leven op te bouwen en nu confronteer jij er me weer mee."
Tim knijpt even in je knie en zegt:
"Nu zal het nog mijn schuld zijn dat jij in pornofilms hebt geacteerd."
"Dat zeg ik niet. Het is alleen allemaal zo… hoe zal ik het uitdrukken…"
Je wilt absoluut tijd winnen, Samantha. Dat die Tim, ook al is hij dan minstens tien jaar jonger dan jij, in ruil voor zijn zwijgen seks met je wil, is je zo ook wel duidelijk. Maar op dit moment zou je het echt niet kunnen opbrengen. Bovendien ben je sinds vanmorgen ook nog eens ongesteld. Maar dat is wel het laatste wat je aan deze halve zool zijn neus wilt hangen.
***
terug naar de inhoudsopgave
terug naar de beginpagina van Pointe
terug naar de beginpagina van de website