Het labyrint van de geesten


een boekrecensie van Martin Doorn

Prachtig, prachtig, prachtig, prachtig. Dat is vier keer prachtig en terecht. Het is een prachtig verhaal, het is prachtig geschreven, het is prachtig vertaald en het is prachtig voorgelezen. Het verhaal speelt in de nasleep van de Spaanse Burgeroorlog, een periode dat Spanje zuchtte onder de dictatuur van Franco. In die tijd was niemand veilig voor de willekeur van de machthebbers en kon er op elk moment aan de deur geklopt worden om je te arresteren en mee te nemen naar een gevangeniscel. De auteur beschrijft het angstgevoel en de voortdurende onzekerheid over wie je wel of niet kunt vertrouwen. Toch komt er veel humor voor in het boek. Dit vooral om het vaak archaïsche taalgebruik. Dit brengt mij weer tot de werkelijk fantastische vertaling, waarbij de vertaler de woordkeuze van de schrijver op sublieme wijze heeft kunnen behouden. Dan kom ik bij de voorlezer die, ondanks dat ik de leessnelheid op pus twee heb staan, precies de juiste intonatie heeft. Iedereen met een beetje historisch besef zou dit boek moeten lezen, al was het alleen al om de kwalijke kant van een dictatuur te ervaren. Als bonus krijg je dan bovendien een prachtig verhaal met een prachtige tekst en een porachtige voorlezer.

Boekgegevens


Titel: Het labyrint van de geesten
Auteur: Carlos Ruis Zafon
Boeknummer Passend Lezen: a451893


***
terug naar de inhoudsopgave
terug naar de beginpagina van Pointe
terug naar de beginpagina van de website