Moeten we terug naar normaal? Of moet de situatie als gevolg van de coronacrisis benut worden om gewenste verniewingen in te voeren?
Ik vind dat op deze vragen geen klip-en-klare antwoorden gegeven kunnen worden. Het is niet zo, dat zondermeer teruggesprongen kan worden naar de tijd van vóór de uitbraak van het coronavirus. Immers, niet alles wat in de tussentijd heeft plaatsgevonden kan simpelweg ongedaan worden gemaakt. Als iemand - door drastische tegenslagen voor zijn eigen bedrijfje of voor het werk waaraan zijn baan verbonden is - zonder inkomen of salaris is geraakt, kan die situatie niet gewoon omgekeerd worden. Eventueel kan er een oplossing gevonden worden, maar dan moet er hulp van buiten gevonden kunnen worden. Dat zal ertoe leiden dat er voorzieningen van de overheid moeten komen, van de regering dus. Dan wordt het een politieke zaak, want wat de regering besluit heeft uiteindelijk steun van het parlement nodig.
Naast de economische problematiek kent de coronacrisis, natuurlijk, een kern die de bestrijding en de voorkoming van het uiterst kwalijke virus betreft. Wie besmet is - wat kan worden geconstateerd door middel van een test of herkenning van de symptomen - moet behandeld worden of ten minste enige tijd in isolatie verblijven. Genezing is mogelijk, maar wie ernstig ziek geworden is en te kwetsbaar om het te winnen van het virus, verliest zijn leven. Vanwege de ernst en de mogelijke consequenties wordt wereldwijd driftig, via wetenschappelijk onderzoek, gezocht naar medicijnen voor herstel en preventie: een vaccin. Niet uitgesloten wordt dat dit er kan komen, nu dat er bij andere ernstige virusziekten ook is gekomen. Op dit moment is het een kwestie van wachten op een gunstig resultaat. En als dat er na uittesten bij dieren en proefpersonen is, moet het op grote schaal over de wereld verspreid worden.
Nu er nog geen medisch middel bestaat om coronabesmetting te voorkomen, moeten andere methoden worden ingezet. Deze zijn inmiddels alom bekend: afstand houden (minstens anderhalve meter), geen handen schudden, handen vaak wassen of desinfecterene gel gebruiken en (samengevat) lichamelijke beschermingsmiddelen toepassen. Belangrijk is de consequente en constante hantering van deze methoden.
Daarvan is echter in toenemende mate minder sprake. Anders gezegd: er komt de klad in. Dat komt waarschijnlijk door diverse vormen van ongemak die het gebruik oplevert. En de in de media gepubliceerde afnemende aantallen van dodelijke slachtoffers, op de intensive care opgenomen patiënten en coronabesmette personen dragen mogelijk bij aan een afnemende besmettingsvrees.
Maar naar mijn mening spelen meer ontwikkelingen een rol. Ik noem in het algemeen de versoepelingen van de ingevoerde strenge beperkingen betreffende scholen, de horeca en bepaalde vormen van sporten. Ook wordt niet steeds overal goed gehandhaafd. Bovendien neemt onduidelijkheid over van toepassing zijnde regelingen toe en wordt zelfs aangekondigd dat een beperking niet zal worden nageleefd omdat het leidt tot onrendabele bedrijfsvoering en gevreesd wordt voor een faillissement. En een mogelijk geachte zeer ruime regeling voor toegestane aantallen passagiers in vliegtuigen wordt aangevoerd als ongelijkheid ten opzichte van de hoeveelheden passagiers die met andere vormen van personenvervoer mee mogen. Dit werkt onbegrip in de hand en doet afbreuk aan de overtuiging van de effectiviteit van maatregelen ter voorkoming van besmetting. Waarom mag in een specifiek geval zoveel? Ook vanuit de werelden van cultuur, evenementen en religies worden hierover vraagtekens opgeworpen. Een antwoord kan waarschijnlijk gevonden worden bij het economische belang van vliegmaatschappijen en ermee verbonden bedrijven. Vliegen met een beperkte hoeveelheid passagiers is eenvoudig verliesgevend. Een ruimhartige versoepeling van beperkingen is daarom welkom.
Aan het feit dat er nu minder gevlogen wordt en vliegvelden - zoals Schiphol - veel geparkeerde toestellen herbergen, heeft naast een droevig economisch-financieel aspect ook een andere consequentie. Deze betreft het milieu en wellicht, als minder vliegen blijvend wordt, het klimaat. Hiermee zou zich een voorbeeld kunnen voordoen van een wenselijkheid om niet terug te keren naar het normaal van vóór de coronacrisis. Ik vind dat gezegd kan worden dat dit in het algemeen belang is. Maar zou daarvoor voldoende draagvlak bestaan? Ik vrees van niet, omdat er machtige economische belangen zijn die zich er succesvol tegen zullen verzetten.
9 juni 2020, Jaap van der Hoest
***
terug naar de inhoudsopgave
terug naar de beginpagina van Pointe
terug naar de beginpagina van de website