Van de redactie

Mensen bewegen in tijd, gaan erin vooruit. Voortdurend kennen zij een heden dat onderweg is naar een toekomst en tegelijkertijd een verleden achterlaat.
Mensen hebben ieder een eigen heden en zodoende ook ieder een eigen verleden. Wel kan het gebeuren dat heden en verleden gedeeld worden met een ander, niet zelden zelfs als onderdeel van een groep of meerdere groepen met verschillende karakters.

Twee mensen die een ander verleden hebben, kunnen elkaar – ieder vanuit eigen ervaringen en belevenissen - verhalen vertellen. Aangenomen mag worden dat hoe minder zij elkaar kennen hoe meer verhalen gewisseld kunnen worden. En als dat daadwerkelijk gebeurt, leren zij elkaar al doende beter kennen en doorgaans groeit daarmee de interesse in elkaar.

De meeste verhalen worden dagelijks mondeling bij ontmoetingen uitgewisseld, meestal kort en niet afgewerkt (zonder kop of kont). De aanleiding van het elkaar treffen of de omgeving waarin, kunnen, bijvoorbeeld, zonder woorden al veel gedeelde informatie bieden. Denk aan een situatie in een gewone winkel, waarin wachtende klanten iets bijzonders zien en daaromtrent in gesprek raken; of aan een wachtkamer bij een huis- of tandarts, waarin patiënten over hun klachten en pijnervaringen praten; of aan bij elkaar zittende reizigers na een onverklaarbare stilstand van de trein buiten het bereik van een station.

Geschreven verhalen zijn anders dan de mondelinge variant. Het onaffe ontbreekt en er is sprake van opbouw en structuur. Ook kunnen een context en beschrijvingen van figurerende personen (of dieren) eigenlijk niet ontbreken.
Een eenvoudig verhaal is een beschrijving van een gebeurtenis die werkelijk heeft plaatsgevonden en is waargenomen door de schrijver ervan. In essentie is dit een verslag. Naarmate een letterlijke weergave creatief wordt bewerkt, comtext krijgt en van structuur wordt voorzien, ontstaat meer een verhaal.br> Maar dat is niet de enige variant. Er zijn ook verhalen die los staan van een ware gebeurtenis en geheel afkomstig zijn uit een creatieve geest, dan wel de dikke duim, van een auteur. In dergelijke verhalen is wel een werkelijkheid neergezet, maar deze is gefingeerd. Hierbij kan een auteur kiezen waarheidsgetrouw te schrijven (net echt) of zijn fantasie ruime toepassing geven in een dromenland of in evident absurdisme.
MMengvormen van werkelijksgetrouw en fictie komen vaak voor. Zo kan een recent verhaal over een bijzondere relatie gesitueerd zijn in een bepaalde periode uit de geschiedenis, waarin mensen anders leefden. Of kan een schrijver autobiografische ggevens verwerken in een geconstrueerde werkelijkheid.

Verhalen bestaan uit taal, een geheel van woorden dat is opgeschreven. Het gaat over iets. Er is een wat. Van belang – dat voert zelfs vaak de boventoon - moet evenzeer de wijze van schrijven gezien worden. Er is dus ook een hoe. Dat betekent een met enige spanning gemaakte opbouw, een spanningsboog. En eveneens een keuze van woorden die smaakgevend uitwerkt en kan appelleren aan een beoogde sfeer. En bovenal mag orginaliteit niet ontbreken. Een goed verhaal moet oorsponkelijk zijn, nieuwheid bevatten, zodat het de lezer pakt.

Dit Pointenummer biedt de uitslag van de verhalenprijsvraag 2024 van Stichting Dr. Alam Darsono. Vooraf gegaan door het juryrapport zijn de drie verhalen opgenomen waaraan een prijs is toegekend. Deze vormen de top van de uitslag. De jury heeft, uitgaande van hoge scores, ook een subtop gezien. Aan deze verhalen konden geen prijzen worden toegekend. Wel zijn zij in dit nummer opgenomen.

Maassluis, 24 mei 2024 Jaap van der Hoest, redacteur

***
terug naar de inhoudsopgave
terug naar de beginpagina van Pointe
terug naar de beginpagina van de website