een dialoog, opgetekend door Frans tak.
Goedenmorgen dokter.
Goedenmorgen mijnheer Tak. Dat is lang geleden dat ik u hier heb gezien. Ik help u even. Hier is de stoel. Gaat u zitten. Er is genoeg plaats voor de hond.
Dank u dokter. Hehe, ik ben blij dat ik zit, wilt u dat wel geloven?
Inderdaad. Ik heb u wel eens gezonder gezien moet ik zeggen. Vertel eens, wat zijn de klachten.
Moe dokter, ongelooflijk moe.
Ik zie het. U ziet er inderdaad wat afgetrokken uit. Donkere kringen onder de ogen en tja, de wangen wat bleekjes en ingevallen. Alsof u nachtenlang niet hebt geslapen. Hebt u ergens pijn?
Dat is te zeggen dokter, niet echt. Het zit meer in mijn hoofd.
Juist ja. Eet u wel gezond, ik bedoel voldoende. Dagelijks fruit en zo?
Weinig dokter. De eetlust is er ook niet meer en de jonge klare smaakt als gal, als u begrijpt wat ik bedoel.
Ik begrijp het. Wanneer is dat begonnen als ik vragen mag?
Begin vorig jaar dokter. Bij de opening van het Louis Braillejaar. Ik weet niet of u daar ook iets van bekend is.
Zeker, zeker. Als ik me niet vergis hebben we nu het Chopinjaar, maar gaat u door.
Nou kijk dokter het zit zo. Bij aanvang van dat Louis Braillejaar werd er een symposium georganiseerd in Utrecht over nut en noodzaak van het brailleschrift. Daar vond de eerste hersenspoeling plaats door middel van het zingen van het zogenaamde braillelied. Het braille werd als het ware in je kop gestampt. Het venijn zat 'm eigenlijk in het refrein. Dat ging als volgt: 'braille braille braille, braille braille braille, braille braille braille is mijn schrift!' Stelt u zich eens voor dokter, luidkeels gezongen door al die aanwezigen. Op de terugweg naar mijn woonplaats bonkte dat reftein nog door mijn hoofd op de cadans van de wielen op de rails. Eenmaal weer thuis, ben ik als een gek begonnen met het lezen van boeken in het brailleschrift. Daarna werd er een proza en poezie wedstrijd uitgeschreven. Om kort te gaan, visueel gehandikapten werden uitgenodigd een verhaal of gedicht te schrijven waarin het brailleschrift en het belang daarvan een wezenlijk onderdeel moest uitmaken. U weet toch wat het brailleschrift inhoudt?
Jazeker mijnheer Tak. Dat is dat puntjesschrift waarmee blinden met de vingers teksten kunnen lezen. Voorzover ik weet uitgevonden door ene Louis Braille.
Inderdaad dokter. Ik kan die naam nog nauwelijks door mijn strot krijgen zonder niet tegelijkertijd misselijk te worden of te gaan hyperventileren!
Ik zie het. Gaat u verder. Vooral rustig en diep blijven ademhalen.
Dat verhaal dokter mocht niet meer dan zo'n twaalfhonderd tot vijftienhonderd woorden bevatten. Dat was op zich al een zenuwslopende voorwaarde. Heb je net een goeie plot tot een sensationeel einde gebracht kom je bij de controle tot de ontdekking dat je over de limiet van het aantal woorden bent heengegaan.
Ik begrijp mijnheer Tak, dat u aan die wedstrijd hebt deelgenomen.
Dat klopt dokter. Was ik er maar nooit aan begonnen. Maar goed, een mens wil wel eens een prijs winnen nietwaar. Nou ja, veel viel er niet aan te verdienen. Zo'n slordige vijfhonderd euro's of zoiets voor een eerste prijs. Niet om nou te zeggen dat je een emmer leegsmijt. Maar goed, daar ging het me ook niet om. Het ging meer om de eer begrijpt u. Zoveel geld hebben die organisaties nou ook weer niet te vergeven.
En hebt u iets ingezonden?
Wat dacht u dokter. Als ik eenmaal ergens aan begin, dan pak ik het ook groots aan. Ik heb me suf zitten schrijven. Dag en uur. Week na week Ik sliep niet meer. At nog nauwelijks.
En is het u gelukt een verhaal in te zenden?
Één verhaal dokter? Nee, tien! Tien verhalen en twintig gedichten!
Waarom zoveel in godsnaam?
Dat lijkt me voor de hand liggend dokter. Ik ging er van uit, met die aantallen meer kans te hebben op een eerste prijs. De macht van het getal zogezegd.
Jaja mijnheer Tak. Dat mag dan in de wiskunde wel zo zijn, maar ik neem aan dat een jury van een proza en poeziewedstrijd geheel andere maatstaven aanlegt. Wat voor mensen zaten daar in?
Tja, wat zal ik zeggen, lui die menen dat ze verstand hebben van literatuur. De voorzitter was Jan Terlouw die ooit eens in de regering heeft gezeten geloof ik. Een kinderboekenschrijver. Nou, dan hoef ik u verder niets meer te vertellen!
Als ik u goed begrijp mijnheer Tak, dan bent u niet in de prijzen gevallen. Klopt dat?
Dat klopt ja. Ik voel me flink genaaid, maar dat is nog niet alles dokter.
Hoezo? Zijn er nog meer problemen?
Dat zou ik denken dokter. Nu wordt er in Europees verband alweer zo'n wedstrijd uitgeschreven. Daar word je toch knettergek van. Dat u weet wel jaar is nota bene allang afgesloten.
Maar u hoeft er toch niet meer aan mee te doen?
Ja ik weet het dokter, ik weet het, maar het is die drang om te laten zien dat ik tot de beste behoor weet u. Het is een vorm van verslaving vrees ik.
Als medicus moet ik u dat ten sterkste afraden.
Dat kan wel zijn dokter, maar zodra ik die vermaledijde puntjes onder mijn vingers voel dan raak ik volledig de weg kwijt. Dan zit ik weer midden in het u weet wel jaar en viert die drang weer hoogtij. Ik voel me een braillejunk. Een slachtoffer van al die wedstrijden!
Tja mijnheer Tak. Wat zal ik daar van zeggen. Een volstrekt uniek geval dat ik in mijn praktijk nog niet eerder ben tegengekomen. Hebt u nog andere hobby's?
Jazeker dokter. Ik ben een groot liefhebber van de klassieke muziek. Mijn favoriete componisten zijn Mozart, Beethoven en Chopin. En daarnaast lees ik veel boeken , uiteraard in dat eh ... puntjesschrift zal ik maar zeggen.
Juist ja, maar dan ontstaat bij u die drang om te schrijven, om deel te nemen aan een schrijfwedstrijd. Laten we zeggen die 'braillitis'.
U slaat de spijker op z'n kop dokter. Denkt u dat daar een therapie voor is?
Die zullen we, gezien de uniciteit van het geval, hier ter plekke moeten opstellen mijnheer Tak. Om te beginnen zult u dat puntjesschrift voorlopig niet meer als leesvorm gebruiken. Beperk u uitsluitend tot gesproken literatuur. Neem afstand van het Louis Braillejaar en richt uw aandacht op het jaar van uw favoriete componist Chopin. Ter gelegenheid daarvan is er een box met dertig cd's op de markt gebracht met al zijn pianowerken, te bestellen bij het Kruidvat voor een zeer voordelige prijs. U beluistert om de dag een cd en na zestig dagen zult u waarschijnlijk merken, dat die verslaving aan het brailleschrift aanzienlijk is verminderd. Droomt u veel?
Inderdaad dokter, sterker nog, het zijn meer nachtmerries. Dan word ik wakker en hoor ik mezelf luidkeels dat braillelied zingen en wil ik weer braille gaan lezen.
Goed mijnheer Tak, voor dat probleem zal ik u een licht slaapmiddel voorschrijven, zodat u in ieder geval tot rust komt. En vervolgens houdt u zich aan mijn advies. Bedenk, dat het dit jaar het Chopinjaar is! En over twee maanden wil ik u terugzien. Afgesproken?
Zeker dokter, zeker, ik voel me al een stuk beter, dank u.
Goed mijnheer Tak, dan breng ik u nog even naar de uitgang.
***
terug naar de inhoudsopgave
terug naar de beginpagina van Pointe
terug naar de beginpagina van de website