Door Yves Taffin
Eerder in Pointe las u Hoofdstuk 1 en 2 van deze novelle die vorig jaar een derde prijs kreeg voor het SYNOPSIS en de PITCH in de SchrijversOnline-Wedstrijd
"ESPRESSO BOOK MACHINE MICROSCHRIJFWEDSTRIJD".
Deze novelle is inmiddels klaar. Alleen is nog niet beslist welke weg zal worden bewandeld om ze uit te geven. U hoort hier ongetwijfeld van in een volgend nummer van Pointe. Deze keer trakteer ik u in afwachting op het Derde en Vierde Hoofdstuk
Tim, laatstejaars Humane Wetenschappen, ontdekt bij toeval op het internet een trailer van een hardcore pornofilm, waarin tot zijn niet geringe verbazing, zijn lerares Nederlands, Samantha V., een hoofdrol speelt.
Eerst polst hij Dagmar, zijn stiefzus. Deze ziet een openbaarmaking niet zitten, maar nog minder het plan van Tim om er zijn lerares mee te confronteren. Toch gaat hij er meteen op af, en tot zijn verrassing doet de vrouw maar weinig moeite om haar pornoverleden te ontkennen. Zijn hoop echter dat hij seks van haar kan krijgen in ruil voor discretie, lijkt nog niet meteen ingevuld. Licht ontgoocheld gaat hij terug naar huis.
Kennelijk zit Dagmar op hete kolen. Maar liefst zestien sms’jes heeft Tim het afgelopen anderhalf uur van haar ontvangen, die hij niet beantwoordt natuurlijk. Terwijl hij de trap zoals gewoonlijk met twee treden tegelijk opstormt, ziet hij haar kamerdeur op een vette kier staan en meteen ook haar hoofd dat ze nieuwsgierig naar buiten steekt.
"Wel?" vraagt ze ongeduldig. "Wat heeft ze gezegd?"
"Dat wil je wel weten, hé, zusje?"
"Allez, houd me niet langer in spanning."
Voor hij voorbij haar deur kan glippen, heeft ze hem al bij een arm en sleurt hem letterlijk haar kamer in. Tim staat elke keer versteld van de fysieke kracht van dat meisje. Je zou het haar niet aangeven, maar op dat punt is ze helaas wel zijn meerdere.
"En?" zegt ze, de deur achter hem sluitend. "Heeft ze het toegegeven? Is zij het op dat filmpje?"
"Wat denk je?"
"Ik
euh, weet niet, toe zeg het nu."
"Zij is het."
"Je meent het!"
"Absoluut!"
Hij heeft pas te laat door dat Dagmar hem haast ongemerkt naast zich op het bed manoeuvreert.
"Tim," zegt ze plots argwanend, "je gaat haar toch niet chanteren of zo?"
Hij grijnst:
"Zo bezorgd, zusje? Om een lerares die je nauwelijks kent!"
"Hoeveel keer heb ik je al gezegd dat je me niet met zus moet aanspreken. Wij hebben immers geen bloedband. Jouw vader en mijn moeder
och kom, je weet best wat ik bedoel." En dan zonder overgang:
"Ik zie aan je ogen dat je iets in je schild voert. Heb ik gelijk of heb ik gelijk, Tim?"
"
"
"Vertel me nu niet dat je haar beloofd hebt te zwijgen in ruil voor seks."
Even een pauze.
Dan zegt Tim:
"Niet met zoveel woorden, neen. Maar als ze een goede verstaander is
"
"Jij godverdomde
viespeuk! Dat mens is minstens tien jaar ouder dan jij. Besef je wel waar je aan begint? Als dat ooit aan het licht komt, zijn de gevolgen voor jullie en in het bijzonder voor jou niet te overzien. Begrijp je wel wat dat voor je verdere leven kan betekenen?"
Dagmar trekt hem bruusk bij een arm, en het volgende ogenblik verliezen ze allebei hun evenwicht. Dan rollen ze over elkaar op haar alles bij elkaar toch maar smalle bed.
"Dagmar," kreunt Tim. "Alsjeblieft!"
Te laat: ze ligt al bovenop hem met haar gezicht vlak bij het zijne.
"Je hebt toch nog niet met die del gevoosd, mag ik hopen," zegt ze op een toon die jaloerser klinkt dan ze bedoelt.
Als een dier snuffelt ze aan hem.
"Mmm, ik ruik niks," concludeert ze na een poosje meer tot zichzelf dan tegen hem.
"Zeg," piept de jongen, "je bent mijn baas niet of zo!"
Ondertussen doet hij verwoede pogingen om onder haar uit te komen. Echter zonder succes.
"Jij bent van mij!" hijgt Dagmar, "dat weet je toch!" En ze drukt haar mond voor een tweede keer vandaag, krachtig op de zijne.
Hoewel Tim niet van plan was om het nog een keer met haar aan te leggen – het gedoe dat hiervan in huis destijds het gevolg was, wil hij echt geen tweede keer meemaken – toch kan hij maar moeilijk aan haar brute verleiding weerstaan. Ze is immers zo overdonderend, ja, dominant mag je wel zeggen. Hij beklaagt de vent die later met haar zal moeten samenleven. Die zal echt op zijn tellen moeten passen. Of het moest zijn dat ze een masochist treft. Of nog beter: een cuckold(*)!
En ja, hij geeft het toe: toen hij daarstraks naar Samantha vertrok had hij toch wel verwacht minstens iets van haar gedaan te krijgen, al was het maar een kus. Maar verder dan een vage, voorwaardelijke belofte was hij niet gekomen. Ze had tijd nodig, zei ze. Wat is dat nu voor bullshit! Wil ze hem soms aan het lijntje houden? Maar dat zal niet waar zijn!
Alhoewel, wat kan hij doen? Als hij nog maar iets naar buiten brengt, is hij zijn macht over haar verloren. Inderdaad, ze is tien jaar ouder dan hij, maar wat zou dat? Zeker nu hij weet dat ze in pornofilms heeft gespeeld, mag hij ervan uitgaan dat ze hem best nog wat kan bijbrengen. Hoeveel jongens van zijn klas doen het niet met oudere mokkels? MILFS(*), noemen ze ze. Om van de grieten maar te zwijgen die aanpappen met een oudere vent om
enfin, je weet wel. Van wat kopen ze anders al die dure kleren, schoenen en dies meer, denk je!
Het is dan ook niet moeilijk dat hij van de weeromstuit een knoert van een erectie heeft. En Dagmar? Zij houdt hem zo in haar greep dat haar onderlichaam meedogenloos op zijn kruis drukt. Die MOET dat gewoon voelen, de feeks.
"Kom, Tim," hijgt ze, als ze hem even later voorzichtig loslaat, "laten we ons snel ontkleden. Er is niemand in huis nu."
"Ben je dat… zeker?" aarzelt Tim, al te ver heen om nog steekhoudende tegenargumenten in te brengen.
"Absoluut. We hebben nog meer dan een uur voor mams van haar werk komt. Je gaat me niet vertellen dat je geen zin hebt gekregen. Voor mij kan je niks verbergen, hoor." En ze giechelt veelbetekenend terwijl ze haar handen naar haar hals brengt en haar pull uittrekt.
En hij? Wat zou hij anders dan haar voorbeeld volgen?
Snel is Dagmar uit al haar kleren. Haar prachtige lichaam lijkt er nog op vooruitgegaan, ziet hij: iets te brede heupen weliswaar, maar een smalle taille, een licht glooiende buik en een paar karwaten van tieten, met tepels die mooi hemelwaarts wijzen. Om van haar prachtige billen en kont nog maar te zwijgen!
Ze pakt die fameuze joekels van haar in elk een hand, slaat met haar hoofd in een verleidelijk gebaar haar haar naar achteren, en gaat dan zo met gespreide dijen op het bed zitten, dat hij een prachtige inkijk krijgt op haar gladgeschoren flamoes. Terwijl hij zijn laatste sok uittrekt (Dagmar wil immers niet dat hij het doet met sokken aan) ziet hij hoe ze zichzelf geil begint te strelen.
"Kom, Timmetje," hijgt ze. "Kom hier
Bij mij!"
Met zijn begeerte in de hand loopt hij op haar toe. Ze glimlacht en houdt haar hoofd een beetje schuin:
"Mooi, lieverd, eerst wil ik dat je me beft. Daarna mag je neuken. Geef eens mijn handtas. Ik moet nog enkele condooms hebben, want zonder gaat het feestje niet door, hé, schat!"
"Een condoom, akkoord, maar waarom zou ik je beffen?"
"Omdat jij tot nu toe de enige bent die dat een beetje naar behoren klaarspeelt, tiens!"
"Ja?" vraagt hij, niet goed wetend of hij dit nu als een compliment moet beschouwen.
"Geef hier die handtas."
"En je vriendje dan?"
"Stefaan? Stel je van die zijn kunsten maar niet te veel voor. Hem houd ik voorlopig alleen maar aan omdat hij in onze lerarenopleiding zo’n prima nota’s maakt. Als het daar niet van was, ik had hem allang gedumpt, hoor! Je bent toch niet jaloers, mag ik hopen?"
Tim haalt de schouders op en reikt Dagmar haar mooie, zwarte, zachtlederen handtas aan.
"Hebben jullie dan geen goeie seks?" vraagt hij nog, en hij verbaast er zich over dat hij dat zo op de vrouw af durft te vragen.
Het meisje haalt de schouders op:
"Vraag liever of we überhaupt seks hebben!"
"Dat meen je niet, Dagmar! Een griet als jij heeft toch geen vrijer waar ze niet af en toe mee neukt!"
"Voor jou een vraag, voor mij een weet?"
Dagmar klopt uitnodigend met een hand op haar poesje:
"Kom jong, maak een beetje voort."
Verdere confidenties zullen wel voor een andere keer zijn, begrijpt Tim.
Dan maar over tot de actie, zeker
(*) een cuckold is een man wiens vrouw/vriendin met zijn toestemming, in sommige gevallen zelfs op zijn aandringen vreemd gaat, echter zonder dat die man zelf dat voorrecht geniet.
(**) MILF is het letterwoord voor ‘Mother I like to Fuck’ en staat voor een iets rijpere vrouw, bijvoorbeeld de moeder van je vriend.
In de verte slaat een klok twee uur. Die van de beiaard op de Grote Markt echter zwijgt. Die mag wegens eerder bewonersprotest tussen tien uur ’s avonds en zeven uur ’s ochtends immers niet meer slaan, heb je je laten vertellen. Je ligt op je rug bovenop je bed, de ogen wijd opengesperd. Je bent klaarwakker, Samantha.
Het is duister in de kamer, maar niet pikdonker. De straatlantaarns achter de gesloten gordijnen geven net voldoende licht, zodat je de contouren van de meubels duidelijk kunt waarnemen. Je hart bonst in je keel. Je hebt immers nog geen oog dicht gedaan vannacht. Kan ook moeilijk, na het bezoek gisteren van die gast van het Sint-Héléna. De afgelopen uren zijn alle herinneringen weer de revue gepasseerd.
Het is niet zozeer de onuitgesproken dreiging die van die kerel uitgaat, maar dat al die dingen nu weer als een duiveltje uit een doosje op je afkomen. Kan je die bladzijde dan nooit omslaan? Je neemt hier en nu een besluit.
Je staat op, loopt naar je laptop, klapt hem open en schakelt hem aan. Het duurt even, maar daar is het bureaublad, de voor de rest vrij duistere kamer in een diffuus licht dompelend. Zonder zelfs maar je mail te checken of even naar je Facebook-pagina te gaan, klik je het icoontje van je tekstverwerker aan. Zou je het doen? Je twijfelt. Toch maar? Je pakt het krukje en gaat zitten.
Dan tik je:
Beste Tim,
Mijn ellende begon toen mijn beide ouders omkwamen in een vliegtuigongeval boven de Saoedische woestijn. Zij reisden graag en veel. Zo goed als al hun geld ging eraan op. Ik was enig kind en net afgestudeerd, maar na aftrek van de repatriëring- en begrafeniskosten bleef er zo goed als niks te erven over. Ik trouwde hals over kop met Joost en besefte pas te laat dat hij niet de galante, eerlijke man was voor wie hij zich uitgaf, maar een geschifte megalomaan en beroepsoplichter. Niettegenstaande bewaar ik aan die paar jaar die ik met hem aan zee woonde de beste herinneringen. Tot
ja, tot de deurwaarder alles kwam opschrijven in onze luxueuze penthouse. Maar los daarvan heb ik daar in Oostduinkerke echt van de zee leren houden. Hoewel de kustbewoners zelf nooit mijn vrienden zijn geworden, toch heeft de zee een bijzondere aantrekkingskracht. Het is een constante energiebron die je pas kan appreciëren als je je er echt voor openstelt. De zee is ook iedere keer anders, bij zon, bij bewolking, ja, zelfs bij regen is ze steeds haar eigen mooie zelf. Ook en vooral ’s nachts, als je haar niet ziet, terwijl je weet dat ze daar wel is.
De lichtval aan de kust is bovendien heel anders dan in het binnenland. Het licht is er zilverig mooi, zou ik zeggen. Maar dat ontdek je pas als je er een tijd verblijft; als je deel uitmaakt van haar gemeenschap van vaste bewoners en er een soort symbiose mee hebt ontwikkeld.
En dan de geur van de zee. Onnavolgbaar gewoon.
Eens je bij de zee hebt gewoond, zul je nergens anders echt meer aarden, vrees ik: ben ik zo goed als zeker, eigenlijk!
Mijn man had meer dan zes maanden verzuimd de huur en de andere kosten en leningen af te betalen, en dus kwamen de schuldeisers bij mij aankloppen. Het gebeurde op een dag dat Joost er niet was; zogenaamd op zakenreis. Een zakenreis waarvan hij nooit zou terugkeren. Het laatst werd hij gespot in Costa Rica waar hij andermaal grote sier maakte.
Ik bleef berooid achter, moest zo snel mogelijk werk vinden; aan de kust is dat logischerwijs in de horeca natuurlijk, en ergens een dak boven mijn hoofd organiseren.
Wie zegt werken in de horeca zegt haast automatisch uitgebuit worden. Zeker als je baas weet dat je in de penarie zit.
Ja, ik heb het daar niet onder de markt gehad. Van de ene kant maar goed misschien, want zo ontkwam ik aan te veel piekeren over mijn op het eerste gezicht uitzichtloze situatie.
De zomer doorkomen met deze rotbaan en ondertussen solliciteren in het onderwijs, de richting waarvoor ik tenslotte gestudeerd had. Dat was mijn plan.
Maar er waren en bleven Joosts schulden. De deurwaarders en andere aasgieren lieten mij niet met rust. Joost en ik waren gehuwd in gemeenschap van goederen, zoals dat heet. Vandaar dat ik mede aansprakelijk was voor zijn schulden, zeker nu de vogel gevlogen was en ze bij hem geen verhaal konden halen.
Als ik het allemaal zo eens samentelde, zou ik honderd en zoveel jaar moeten wroeten eer mijnheer zijn schulden en verwijlinteresten waren afbetaald. Zoiets was toch niet eerlijk!
Neen, Samantha meisje, hield ik mezelf voor. Het leven is niet eerlijk, het is in zijn essentie zelfs niet eens kwaadwillig of zo. Het is gewoon onverschillig ten aanzien van hen die de pech hebben.
En toen was er die aankondiging in De Streekkrant. Een klein onopvallend zoekertje dat mijn hele leven zou veranderen. "Productiehuis van adult movies zoekt modellen. Zeer goede verdiensten. Schrijven met cv. en pasfoto naar postbus zoveel, enz."
Vooral de woorden ‘zeer goede verdiensten’ bleven door mijn hoofd spoken. Ik keek in de kleine gebarsten spiegel boven de wastafel in mijn schamele dakkamertje. Ondanks de wallen onder mijn ogen die ik zonder veel moeite kon wegschminken, zag ik er gelukkig niet zo slecht uit. En het was mij meer gezegd: ook door Joost.
Maar had ik de goede maten? Want bij ‘modellen’ stelde ik mij toch een zekere selectienorm voor.
Anderzijds, neen had ik en ja kon ik altijd krijgen. En wie zei er ook weer: niet geschoten is altijd mis?
Wat adult films waren wist ik. Joost bracht er soms eentje mee van de videotheek en behalve ‘het werk’ was daar van acteren meestal niet veel te zien. Wat die meiden konden, zou ik als ik mijn verstand op nul zette, ook wel kunnen, zeker? Het in het vooruitzicht gestelde geld zou allicht veel goedmaken. Geld geeft nijver, is een spreekwoord dat hier in West-Vlaanderen vooral onder oudere mensen nogal eens gebruikt wordt. En met ‘nijver’ bedoelen ze dan werklust.
Porno, uitbuiting! Als je zag hoe ik nu uit mijn pijp moest komen voor het beetje geld dat ik als serveerster en afwasster verdiende. Dat was pas uitbuiting! En geloof nu niet dat sommige klanten er niet af en toe van profiteerden om een hand onder mijn uniformrokje te schuiven, ook zonder extra fooi. Dus, dacht ik, als ik me moest laten bepotelen, dan toch liefst voor voldoende geld.
Geld dat ik zo ontzettend nodig had, terwijl ik er zelf niet eens wat zou aan hebben buiten dat mijn (wat zeg ik?) Joosts schuldenberg, erdoor afnam.
Op een verregende avond na mijn werk nam ik de tram naar het station van Oostende op zoek naar een cabine waar ik pasfoto’s kon maken. En ja, het resultaat was vrij behoorlijk. Niet dat ik eruit zag als een filmster, maar de fotoafdrukken waren toch beter dan die waar men ‘wanted’ onder plaatst.
Nog diezelfde avond ging ik aan de slag om een treffelijke brief ineen te steken. Een computer of tekstverwerker had ik niet, dus het werden verschillende rondjes klad, en tenslotte een in zo mooi mogelijk handschrift geschreven brief met eraan vast gehecht één van mijn zopas gemaakte foto’s. De volgende dag vroeg in de ochtend liep ik naar de post om daar zeer omzichtig de brief op de bus te doen. Ik had eens gelezen dat de schrijver Louis Paul Boon(*) als hij een brief postte, steevast de neiging moest onderdrukken om niet gelijk in de spleet van de bus te roepen: "Een brief voor Brussel". Ik glimlachte bij de gedachte en buste de mijne geluidloos.
Volgde een tijd van bang afwachten. Afwisselend bekropen mij tegengestelde gevoelens. Wat beeldde ik me wel in? Ik? Spelen in een pornofilm! Dat was toch je reinste megalomanie. Ik was in de eerste plaats lerares Nederlands-Geschiedenis. Straks vond ik een baan en dan
En de schulden dan? Een paar maanden op de tanden bijten en ik zou een stuk verder staan. Ze moesten me wel eerst uitnodigen voor een screentest, natuurlijk. Stel dat ze mij niet goed genoeg vonden. Of
veel erger: dat mijn brief nooit ter bestemming geraakte! Dat die postbus al was opgezegd, dat een nieuwsgierige postbeambte de brieven voor de betreffende postbus achterhield en zich nu iedere avond verkneukelde bij het lezen van de schrijfsels van al die sukkels die dachten
of, dat hij er zich bij aftrok en gemeen zijn ejaculaat over de brieven en foto’s liet uit-waaieren. Het kon misschien ook dat de brief keurig aankwam en dat ik over enkele dagen bericht kreeg?
Maar de dagen werden weken, de weken maanden
Ik gaf de moed al zo goed als op, tot die middag, toen ik een roze envelop bij mijn post aantrof met als afzender: ‘Bright Horizon Productions Ltd.’.
Ik wist meteen dat het van die pornoboeren moest zijn. Ik stak de brief op zak en liep de trap op naar de hoogste verdieping naar mijn piepkleine zolderkamertje. Mijn hart bonsde in mijn keel toen ik de brief tevoorschijn haalde en hem met bevende handen open maakte.
Dat Tim, was het begin. Had ik toen geweten wat ik nu weet, ik zweer je
enfin, de rest is voor een andere keer. Aan een pornofilm meedoen is
Neen, ik ga hier niet uitweiden. De rest krijg je later nog te horen.
Goeienacht, Tim.
Samantha V.
Ga je dit epistel nu werkelijk naar hem doormailen?
Je slaat je tekst op in een bestand dat je ‘leesdittim.doc’ noemt.
Daarna ga je naar Facebook, zoekt Tims persoonlijke pagina, en post je tekst via Bestand Toevoegen. Nog een keer klikken op Verzenden.
Oeps, daar gaat ie. Kome wat ervan komen moet.
Je schakelt de laptop uit, klapt hem dicht en gaat weer naar bed. Nog maar net lig je neer, of je valt in een diepe, droomloze slaap.
(*) Louis Paul Boon, Vlaams schrijver, kunstschilder en dichter (1912-1979). De hier vrij geciteerde anekdote komt uit zijn roman ‘De Kapellekensbaan’ (1953), zijn absolute meesterwerk, in eerste instantie geweigerd door zijn toenmalige uitgever Manteau.
***
terug naar de inhoudsopgave
terug naar de beginpagina van Pointe
terug naar de beginpagina van de website