een bespreking van Jean Bos
"De blinde Sherry Moore heeft een uitzonderlijke gave: ze kan de laatste achttien seconden van het leven van een overledene 'zien' door het lichaam aan te raken. Deze gave is al bij enkele moordzaken van pas gekomen, maar de meningen over haar bizarre werkwijze zijn verdeeld. Officieel wil de politie dan ook niets met haar te maken hebben.
Maar als detective Kelly O'Shaughnessy vastloopt in haar onderzoek naar de gruwelijke moord op twee jonge vrouwen, roept ze ten einde raad toch de hulp van Sherry in. Zo kruisen ze samen het pad van een moordenaar die alleen nog uit is op wraak en niets te verliezen heeft..."
Tot zover de inhoud op de flap.
Laat ik eerst en vooral bekennen dat ik wel een goede detective kan waarderen, maar politieromans, en zeker de Amerikaanse, zijn doorgaans niet aan mij besteed. Het was de korte samenvatting van dit boek die me er evenwel toe overhaalde om het toch nog eens te proberen. En als dit een debuut is, heeft het de verwachtingen meer dan ingelost. Geen wonder ook, Shuman kent als ex-politieman het klappen van de zweep.
Het begin lijkt wat saai, maar het is uiteindelijk belangrijk voor het verdere verloop van de plot. In hoofdstuk 1 wordt een pseudo-wetenschappelijke, maar keurig uitgewerkte beschrijving gegeven van wat zich in het brein van Sherry afspeelt. Daarna krijgt het verhaal hoe langer hoe meer vaart. Dit wordt naar het einde toe nog versterkt door het plaatsen van tijdsaanduidingen.
De auteur heeft blijkbaar ook niet geaarzeld om onkunde ten aanzien van blindheid in te bouwen. Aan de ene kant leest Sherry Moore braille, maar anderzijds noteert hij het volgende: 'Sherry kon volgens het schoolhoofd net zo min de kleur groen kennen als Chinees lezen, noch Engels trouwens' (pag. 57). Hier is Shuman ogenschijnlijk enkel maar een objectief waarnemer. Hij voelt zich gelukkig niet geroepen tot enige rechtzetting of verantwoording; dat zou alleen maar storend gewerkt hebben.
'Achttien seconden' is een combinatie van parapsychologie en een politiethriller. De lezer wordt niet meegesleurd in een speurtocht naar een moordenaar; wel is hij getuige van een kat-en-muis-spel tussen misdadiger en politie. De arm van de wet wordt letterlijk tot het uiterste op de proef gesteld en de ontknoping heeft zelfs iets van een anticlimax. De politie is hier geen bende branieschoppers, maar een groep mensen met normaal menselijke trekken: ambitie, schuldgevoel, twijfel, naijver, sexisme, bureaucratie, intrige en dies meer.
Natuurlijk loopt alles mis wat kàn mislopen, maar het klinkt allemaal bijzonder geloofwaardig. Uiteraard komt de alles beslissende actie op het ogenblik dat alles finaal dreigt te mislukken. Het is echter geen 'deus ex machina' die voor redding zorgt, maar veeleer het archetype van de antiheld, iemand die achteraf gezien en zonder het te weten, op het juiste moment op de juiste plaats blijkt te zijn. Toch is dat niet alles; slachtoffers zorgen er ongewild voor dat gerechtigheid geschiedt zonder daarom het recht in eigen hand te nemen.
Wie op zoek is naar rauwe seks, bruut geweld of zogenaamd stoere taal, is er aan voor de moeite, en dat vind ik een prettige vaststelling. Natuurlijk is dit geen beschrijving van een heiligenleven; sommige passages zijn een beetje eng of griezelig, maar dat wordt met een vleugje humor uitstekend gerelativeerd. Kortom, dit boek is voor kenners en niet-kenners van het genre een aanrader.
Het verhaal grijpt geregeld terug naar gelijksoortige feiten die enkele decennia eerder plaatsvonden; dat geeft Shuman de gelegenheid om een aantal grondige veranderingen te citeren in de personele bezetting en het werk van de politie, in milieubewustzijn en het omgaan met gevaarlijk afval. Zelfs 9-11 komt even ter sprake. Alleen, wraakgevoelens blijven hardnekkig, en als het vroegere werkterrein er zo goed als ongeschonden bij ligt, zijn alle ingrediënten aanwezig voor een gruwelijk en meedogenloos gevecht.
O ja, sla alstublieft het nawoord niet over. Daarin zit een opmerkelijk bewijs van zin voor detail.
***
terug naar de inhoudsopgave
terug naar de beginpagina van Pointe
terug naar de beginpagina van de website