Brievenbussen zijn op retour.
Uitdunning is geschied van
transito voor brieven vol van
betuigde liefdes, verlangens,
gedroomde toekomstplannen.
Nostalgie rest weinig plaats.
Ongeduld omarmt techniek,
berichten floepen heen-weer,
afkortingen gaan kopje-over,
bedoelingen schampen voort.
Rondom zijn kabels overbodig.
Draadloos is onzichtbaarheid.
Wie kijkt of luistert stiekem mee?
Buren blijven voortdurend verweg.
Bereikbaar is vierentwintig-zeven.
Sneeuw, een laagje als wit deken,
verwacht ik aanstaande winter niet.
Goede hoop zal weinig heil bieden.
Zou ik mij naar de hemel wenden
en vlokken uit dikke wolken kijken?
Ooit was ik in Jakarta met kerstmis.
Warmte verdroeg de afwezige sfeer.
Wat anders was. omvatte nog meer.
Dun vielen vlokkjes in Shopping-malls.
Kerstmannen gingen vaak op de kiek.
Een kribbe met pop als kind ontbrak.
Bomen met sier leken wel verstopt.
Een feest bleef kenbaar buiten beeld.
Ik was uit het westen, verweg vandaar.
Indonesië kende ik, nu was het wennen.